gwelladenn

f. –où

(1) Guérison.

●(17--) CSbsm 10. E cavér gùelladen d'er brassan clinhuédeu.

●(1844) LZBg 2^l blezad-2^l lodenn 72. de houlenn men gùelladen.

●(1906) HIVL 120. Tregont guelladen e oé bet klasket pen dehé. ●(1912) BUEV 98. perpet é laké er huelladen ar goust er santéz. ●(1913) AVIE 60. Guelladen un dén lovr.

(2) Kavout gwelladenn : trouver la guérison.

●(1921) GRSA 379. Pier é tivroein eit kavet guelladen.

(3) Gwelladenn ar marv : rémission d'un mourant.

●(1918) BNHT 3. En ol e sellé en dra-zé èl ur huelladen d'er marù.