gwander

m. –ioù Faiblesse.

●(1732) GReg 421b. Foiblesse, tr. «goander.»

●(1847) FVR 384a. Koz en deuz kalz a wanderiou. ●(1857) AVImaheu 11. de yac'hat quement clinhuet, ha quement gouander. ●(1867) FHB 113/69b. ar penn euz ar gouanderiou pe infirmiteou-ze a bep seurt.