v.
I. V. intr.
(1) Commettre une mauvaise action, malfaire, méfaire.
●(c.1680) NG 1807. A goual ober e vou carguet. ●(1732) GReg 261b. Trouver en flagrant délit, tr. «Cavout o voall-ober.» ●(1790) MG 140. Mar gùélant é tihoallét a oal-obér. ●(1792) HS 131. mar hum secourant de oüèl obér.
●(1860) BAL 27. d'ar re o d'euz guall-c'hreat deomp. ●106. ma pardonan a galon d'ar re o d-euz guall-c'hreat din. ●(1862) JKS 386. ar re ho deuz gwall-c'hreat em c'henver-me. ●389. Mar hoc'h euz gwall-c'hreat e-kenver eur re-bennag. ●(1868) KMM 59. grit ma varvin, ken eget voall-ober eneb deoc'h. ●(1872) ROU 71a. Tud iaouanc a vezo dibreder en em dôlo da voalober, tr. «les jeunes gens qui sont oisifs s'abandonnent au mal.» ●(1876) TDE.BF 260a. Gwall-ober, v. n., tr. «Malfaire, nuire.»
●(1932) GUTO 22. n'ou dès ket dihoallet a hoalobér. ●23. ol er ré e hoalhra én ou hargeu.
(2) spécial. Faire l'amour en trompant qqn.
●(1866) FHB 62/75b. deuet eo beteg enoun, evit gouall-ober gan-en.
●(1921) GRSA 234. rak m'en doè éan kavet get é voéz é hoalobér. ●(1996) CRYK 103. Emañ ho kwreg i well ober.
II. V. tr. d. Mal faire.
●(1732) GReg 593b. Faire mal une chose, tr. «Goall-ober un dra. pr. goall-c'hreat.»