adj.
(1) Raide, peu souple.
●(1499) Ca 99a. Gourt. g. roide.
●(1906) KPSA 161. Re bounner omp, re c'hourd... ●(1907) PERS 309. Al labour, ar binijen hag an oad a oa tremenet varnezhan ha ne oa tam gourtoc'h.
(2) Bezañ gourt da, o : être incapable (de).
●(1908) FHAB Here 314. Philip, er vech-man ne oue ket gourd o senti. ●(1926) FHAB Gouere 262. An hani zo gourd da zenti, vo krennet diwar e voued.
(3) Humide, moite.
●(1957) ADBr lxiv 4/461. (An Ospital-Kammfroud) Ne vez ket a hlô, med amzer hlaz a ro dim, hag an traou a jom gourd. (...) Gourd : adj. – Humide, moite. À placer da la progression suivante : kraz, seh, dizroet, kousket, gourd, leiz, gleb, gleb-teil : ar holo a oa kraz mad, bremañ eo deut da zizroi (dizrei) : gourd eo dija.
(4) Difficile à remuer, à manier.
●(1857) CBF 95. Lardit ar c'harr, rak gouigourat a ra ker gourt eo da loc'h, tr. «Graissez la charrette, car elle crie, tant elle est difficile à remuer.»
(5) Engourdi.
●(1872) ROU 83a. L'âge engourdit, tr. «dont a reat gourd gant an oad.» ●(1877) BSA 238. he faou keaz memprou a deu da zounna, gourtoc'h int eget biscoas.