gourren

m. –où (anatomie) Sourcil.

●(1659) SCger 151b. gourennou, tr. «paupieres.»

●(1876) TDE.BF 246a. Gourenn, gourrenn, s. m., tr. «Sourcil.»

●(1909) FHAB Eost 231. gourrannou ken du ha ken drus hag e vleo.