gouiapl

adj.

(1) Savant.

●(1906) BOBL 29 septembre 106/1c. gant tud gwiabl. ●(1906) GWEN 29. eun den gwiabl e peb feson.

(2) Bout gouiapl : savoir.

●(17--) BSbi 968-969. Nac é vehent [er chass] goahan en droug arraget / Me zou gouyabl assaes, èr maez sûr n'en dint quet.