v.
I. V. intr. Geindre, se plaindre, se lamenter.
●(1874) POG 66. Meurbed ounn skuiz oc'h hirvoudi / O klemma hag o c'hlac'hari.
●(1909) KTLR 156. Pevar bloas var-n-ugent oun bet e servich ar Roue ha netra n'euz roet dïn da vond d'ar gear nemet eul lur bara ha c'huec'h guennek !... Bah ! petra dalv glac'hari ? Deomp, atao, en avantur Doue ! ●(1939) RIBA 13. Hag hé de hlaharein ha de ankénal. ●167. en Eutru sant Pier e hlaharè hag e ankinè.
II. V. tr. d.
(1) Chagriner, affliger.
●(1732) GReg 17a. Affliger, tr. «glac'hari. pr. glac'haret.» ●(1744) L'Arm 8a. Affliger, tr. «Glaharein.»
●(1847) FVR ii. Kement-se a c'hlac'haraz ar veleien. ●117. glac'harin ann Ineo. ●(1862) JKS 50. lennit kentoc'h al levriou a zo mad da c'hlac'hari ho kaloun, eget ar re ne d-int nemet evit divuz ho spered.
(2) Désoler, dévaster (un pays, moissons, etc.).
●(1872) ROU 81a. Désoler, tr. «glac'hari, Act[if] et n[eutre], com[me] la plup[art] des v[erbes].» ●(1877) EKG I 46. an dispac'herien a c'hlac'har hor bro.
●(1909) LZBt Du 30. Ar brezel zo deut da c'hlac'hari ar vro. ●(1933) IVGV 11. An arc'hdrouiz a lakas souden eur barrad erc'h da goueza, peadra da c'hlac'hari an trevajou.
►[au passif]
●(1909) LZBt Du 28. Ar vro a zo iac'huz, mæs glac'haret eo gant eur sec'hour re vraz. ●(1925) LZBt Meurzh 1. Warlene ar vro a voe glac'haret da vat gant an awelaj krenv. ●(1935) BREI 405/3a. misionou glac'haret gant al loened.
(3) Bezañ glac'haret gant ur c'hleñved : être tourmenté par une maladie.
●(1935) BREI 439/3a. Heman (…) a oa glac'haret, abaoe e vugaleaj, gant eur c'hlenved poanius meurbet.
(4) Regretter.
●(1752) PEll 338. Glac'hari, regreter.
III. V. pron. réfl. En em c'hlac'hariñ : se désoler.
●(1862) JKS 354. Bez' e tleomp eta en em c'hlac'hari dre ma'z euz kemend all a dud ne reont stad e-bed euz ar zakramant talvoudek-ze. ●(1870) FHB 295/267b. En em c'hlac'hari a ran ep gallout ho sicour.