adj.
(1) Attr./Épith. Désolant.
●(1732) GReg 17a. Affligeant, tr. «glac'harus.» ●(1744) L'Arm 8a. Affligeant, tr. «Glaharuss.» ●(1792) CAg 29. A varhuë glaharus hun Salvér. ●(1792) HS 98. unn neüitet glaharuss. ●271. ean e hum gavass ér glaharussan stad e eèllehai bout.
●(1872) ROU 92a. Navrant, tr. «glac'haruz.» ●(1878) BAY 19. glaharus, tr. «Qui cause l'affliction.» ●(1878) EKG II 81. Keleier glac'haruz oa an traou-ze. ●(1889) ISV 41. soniou truezus, glac'harus, canvaüz.
●(1907) KANngalon Gouere 437. dienez glac'haruz ar re o deuz kollet Doue. ●(1915) HBPR 224. Eno [er prizoun] oa glac'harus ho stad. ●(1924) NOLU 38. Doéré fal ha glaharus.
(2) Adv. En se désolant.
●(1901) GKLA 22. He vugale daoulinet tro-war-dro d'he vele / N'eur gimiadi deus ho zad glac'harus a oele.