geotenn

f. –où, geot

I.

A. Brin d'herbe.

●(1499) Ca 102a. Gueautenn. g. herbe.

●(1659) SCger 17b. brin d'herbe des champs, tr. «gueauten, pl. gueaut.» ●152a. gueauten, p. gueaut, tr. «herbe.» ●(1732) GReg 491a. Un brin d'herbe, tr. «Guéautenn. p. guéaut. yéautenn. p. yéaut. H[aute] Cor[nouaille] yautenn. p. yaut.» ●(1752) PEll 332. Gheauten, une herbe, un seul pied d'herbe.

●(1889) ISV 449. Er parc eleac'h ne deus ieoten.

●(1929) MANO 132. holl geotennou an douar.

B. [empl. comme coll.]

(1) Herbe.

●(1911) BUAZperrot 559. evel ar gliz-mintin var yeoten ar prajou. ●(1934) MAAZ 60. Er vuoh-man ne laka ket hé chonj de amhéliatat ér grienneu-man. Merhat é kav geti é ma ré galet er héotenn anehè.

(2) Varenne, terre inculte où l’on fait paître le bétail.

●(1744) L'Arm 396a. Varenne, tr. «Gùiauteenn.»

II. Bezañ kerzhet war beseurt geotenn : avoir de l’humeur. Cf. Bezañ kerzhet war beseurt louzaouenn.

●(1957) AMAH 143 (T) *Jarl Priel. Seul vui ma komze ha seul nebeutoc'h e teuen da verzout war beseurt geotenn en devoa kerzhet an deiz ma kouezhas warnañ al loariad-se.