adj.
(1) Choqué, froissé.
●(1910) MBJL 140. n'int ket feuket o welet kement-se. ●(1934) YANB 20. Ha me'ta'zo tec'het hep lavarout kenavo da Janed ! Marteze e vo feuket. ●(1963) LLMM 99/265. Feuket gant an dismegañs-se.
●(1955) STBJ 101. Feuket ruz e oa.
(2) Maniéré.
●(1927) GERI.Ern 151. feuki v. a. et n. (…) p. maniéré. ●(1931) VALL 446b-447a. Maniéré, tr. «feuket.»