ezaouiñ

v.

(1) V. intr. S'égarer. (?) cf. ezeviñ (?)

●(1907) AVKA 155. Un den hag an eus kant danvad, mar deu unan da ezaoui (...) an naonteg ha pevar-ugent-all n'int ket bet ezaouet.

(2) V. tr. d. Égarer.

●(1927) GERI.Ern 144. ezaoui, tr. «égarer.»