coll. (botanique) Ormes. cf. gwez-evlec'h
I.
●(1659) SCger 86b. orme, tr. «vloc'h.» ●147a. eolec'h, tr. «tremble.» ●(1732) GReg 679b. Orme, arbre, tr. «Evlec'hen. p. evlec'h. uloc'hen. p. uloc'h.» ●(1752) PEll 289. Evlac'h, Ewlac'h & Ewelec'h, que l'on prononce en quelques cantons Eoulac'h, Ormeau, arbre. M. Roussel m'a appris que l'on dit, en son pays de Haut-Léon, Eovlec'h : & le P. Grégoire écrit Uloc'h.
●(1869) FHB 237/224a. mont da zoucha e doug ar guez, rag ar gurun a goez alies varnezho, dreist oll var an dero, ar c'histin, an eunvlac'h, morse, a leverer, n'eo bet guelet o coeza var ar fao. ●(1869) FHB 255/365a. eur renken evlec'h. ●(1876) TDE.BF 648a. Uloc'henn, s. pl. m., tr. «Orme, arbre ; pl. uloc'h, des ormes, du bois d'orme, masculin.»
●(1909) BROU 237. (Eusa) Orme, tr. «Eólac'h.» ●(1978) BZNZ 31. (Plougernev) Ur wezenn a veze kemeret d'ober ar wern. Elc'h oant alies. ●(1987) GOEM 174. Le bois utilisé est l'orme, euloc'h.
II. Goulenn per digant an evlec'h : voir per.