adj.
(1) Extasié, émerveillé.
●(1868) KMM 259. ken estlamed e oe, o velet ar sclerder a bare en dro dezi. ●(1868) FHB 164/59a. eur plac'h brudet bras (...) dre ma chome aliez estlamet, gour-zavet etrezeg Doue.
●(1955) STBJ 99. Alvaonet hag estlammet e chomen dirak e c'hoariellou.
(2) Estlammet holl =
●(1877) BSA 198. er meaz anezhi he-unan hag estlammet-oll.
(3) Bezañ estlammet gant : s'extasier devant.
●(1907) PERS 321. N'eo ket red d'eoc'h beza ken estlamet gant va c'hanaouen.
(4) Horrible, terrible, épouvantable.
●(1530) J p. 32a. Maru quen iffam quen estlamet / Quen inhumen, tr. «une mort aussi infâme, aussi horrible, / Aussi cruelle.»