adj.
(1) Honorable.
●(c.1500) Cb 77a. [enoraff] g. honnorable. b. enorabl.
●(1790) Ismar 1. en Hanhue inourabl a Grechén.
●(1856) GRD 208. Mar e hoès danné pe cargueu inourabl. ●(1861) BSJ 64. ur fameil forh inourabl.
●(1915) HBPR 236. Beza int an hanoiou kaera hag enorapla deuz hor bro.
(2) fam. Honorable.
●(1944) EURW I 77. Gant ur min ruz, un divjod bougennek, ur c'hof enorabl.