v.
I. V. tr. i. Emellout ouzh : s'occuper de.
●(1499) Ca 75a. Emellaff. g. entremettre.
●(1939) PABI 68. 'Vid emmel ouz al loened.
II. V. pron. réfl.
(1) En em emellout a, eus, ouzh, diouzh : s'occuper de.
●(1530) J p. 225b. Nem emellaf tam ho rambre, tr. «Je ne m'occupe point de leurs rêveries.»
●(1659) SCger 79a. se mesler de quelqu'vn, tr. «en em emellout eus vre benac.» ●146a. en em emellout, tr. «se mesler.» ●(1752) PEll 272. En em-emmellout, se mêler de quelque affaire. ●(1774) AC 57. an amiegueset ne dleont quet eun eum emel aneso, tr. «les sages-femmes ne doivent pas s'en méler.»
●(1882) BAR 246. carget em euz va Mam d'emmellout euz ho ruz.
●(1911) BUAZperrot 321. chom heb en em emmell eus an tabut. ●372. en em emmell eus netra. ●(1915) HBPR 104. d'en em emmel deuz ar veleien na douent ket. ●123. ar superiorez hag an hini en em emelle deuz madou ar gouent. ●(1924) ZAMA 178. Plougastel a-bez en em emelle outo. ●(1926) FHAB Kerzu 443. Ar beleg n'en deus ket aotre d'en em emell diouz doare ar brezoneg.
(2) [empl. devant un v. amené par la prép. «da»] Se mêler de.
●(1915) HBPR 105. beleien ar c'houarnamant ho deuz ranket sina na en em emellent mui da ober netra. ●(1936) PRBD 51. Hag ar galon a vezo ken stag eus ar pleg fall-se, o speret a vezo ken dallet gantan, ma na zonjont ket, zoken, en em emmel da gaout keuz d'ezan.
(3) absol. Travailler.
●(1924) ZAMA 177. hag ouz hen gwelout oc'h en em emellout evel-se.