adj.
(1) Blême, pâle.
●(1710) IN I 25. pere so drouc livet ha cousgoude ne dint quet clàn. ●(1774) AC 77. bronduet, pe drouclivet, tr. «échymosés ou livides.» ●(17--) BMa 1640. Chetuan a se quen drouc livet, tr. «Le voilà si blême.»
●(1838-1866) PRO.tj 139. an Anko drouclivet / (…) / A neus scoët anezan gant e falc'h dihegar. ●(1854) MMM 348. Penitantet santel, pere a velan droug-livet ha difiguret, perac ober qer rust pinigen ! ●(1864) SMM 192. va divoc'h drouglivet. ●(1878) EKG II 94. droug-livetoc'h c'hoaz eged aziagent. ●159. dont a reaz da veza drouk-livet.
●(1907) FHAB Mae 96. An darn-vuia zo drouk-livet. ●(1925) FHAB Mae 175. ken têr e lagad ha ma oa drouk-livet e c'henou. ●(1927) GERI.Ern 123. drou(k)livet, tr. «décoloré, blême, pâle.» ●(1928) LEAN 120. he dremm, drouklivet ha distrounket araok, a zeuas da veza laouen.
(2) Mal peint.
●(1927) GERI.Ern 123. drouk-livet, tr. «mal peint.»