dousik

adv. Doucement.

●(1790) MG 337. Douciq, me hoær ; ne fachet quet.

●(1849) LLB 1727. keméret hou ruchen / Ha lakeit hi dousik de goeh ar er varlen. ●(1856) VNA 173. Doucig, me Yehan.

●(1903) JOZO xi. épad me troei dousik (…) en dibunér e zibun en ned… hag en amzér !…