m. (hydrologie) Eau courante.
●(1633) Nom 174a. Exipulæ : encloture de verges ou d'autre chose pour prendre les poissons aux coulants des eaux : an cloturic á grær á guyal pe á traezou all euit derchell pesquet en dour ret.
●(1659) SCger 169a. dour red, tr. «eau qui coule.» ●(1710) IN I 149. ur vezen, peini a so plantet var bord an dour-ret. ●(1732) GReg 311a. Eau courante, tr. «Dour red.»
●(1849) LLB 1462. Pé de dal en deur rid, pé de dal en aujeu. ●(1854) PSA I 31. melinegueu e huélét bugalé distér é laquat de droein ar riolennadeu deur-rid. ●(1869) FHB 207/404b. eur foennok e pehini e z'euz eur ganol dour-red. ●(1869) FHB 254/353b. mar zo eun dour red bennag, an dour-ze a zo en eur stanken stris avoalc'h. ●(1880) SAB 256. steriou, caniennou, voaziou dour red, traonennou, glazennou marelled gant peb seurt liou bokedou. ●(1889) SFA 148. eur c'houer dour-red.
●(1902) PIGO I 200. gwaziou dour-red. ●223. Dibri a rejont o-daou ar bara a oa gante, o tistrempan anean en dour-red. ●(1906-1907) EVENnot 18. (Landreger) Yac'husoc'h e kannan ebarz an dour-red ewit ebarz an dour-maro, tr. «eau courante et eau stagnante, dormante.» ●(1910) MAKE 81. n'eo ket dour punz, na dour-red. ●(1941) FHAB Genver 5. traoniennou glas ha doun, oc'h hiboudi dalc'h-mat gant kan an dour-red.