domajañ / domajiñ

v. tr. d. Causer des dommages (à qqn).

●(1499) Ca 71a. Doumagaff. g. dommagier. ●(c.1500) Cb 68b. [dizoumag] g. non damner / ou non condamner. b. hep domagaff.

●(1824) BAM 132. ma reit domaich e madou o nessa, ha memes pa bermetit d'ar re a zepant ac'hanoc'h d'o domaichi.