dizunaniñ

v.

(1) V. tr. d. Désunir, diviser.

●(1870) FHB 260/403a. ar pec'het a goll an dud, a zizunan an tiegezou.

(2) V. pron. réfl. En zizunaniñ : se désunir, se diviser.

●(1913) AVIE 100. Ha mar um zizunan un tiegeh énep dehou é unan, en tiegeh sé n'hellou ket pad.