adj.
(1) Sevré.
●(1499) Ca 68a. Dizonet. g. seurez.
●(1836) FLF 4. Me so c'hoas var ma mam, n'on qet c'hoas disonet. ●(1872) ROU 63. Ul leue bian daou viz dizonet, a zo gret e goaz ganta, tr. «Un veau sevré depuis deux mois, (m. à m.) a fait son diminuer de volume.»
●(1931) VALL 690b. sevré, tr. «dizon ou dizonet suiv. sens.»
(2) par ext. Dizonet diouzh : privé de.
●(1923) ADML 38. dizounet re alies diouz ar c'hig-fresk.
(3) sens fig., iron. Bezañ dizonet diouzh : avoir perdu le goût d'un endroit, de faire qqc. ; avoir passé à qqn.
●(1877) BSA 140. me zo sur ez oc'h dizounet diouz ar mor ?
●(1910) MAKE 114. Bloaz goude, Truilhennig, dizounet mad diouz Pariz-ar-C'hagn, a zimezas da Nolaïg. ●(1949) KROB 14/6. Dizonet eo avat diouz an hent-houarn ! ●(1969) BAHE 62/24. Dizonet 'oa Andrewig evit ur c'hrogad, eus an neizhioù kazeg-koad…
►absol.
●(1924) BILZbubr 43-44/1030. Yac'haet ar pôtr, dionet evit atao ?