m. Déshonneur.
●(14--) N 1424. Nedeo disenor dam orin, tr. «Ce n'est pas un déshonneur pour ma race.» ●(1499) Ca 64b. Disenor. g. deshonneur. ●(1612) Cnf 75b. na permettet bizuiquen ez grahen nep tra è disenor d'an hanu santel eves à Christen.
●(1659) SCger 68a. ignominie, tr. «disenor.» ●86a. opprobre, tr. «disenor.» ●143b. disenor, tr. «deshonneur.» ●(1710) IN I 38. dan disprigeanç, dan disenor. ●(1732) GReg 275a. Deshonneur, tr. «Disenor.»
●(1856) VNA 172. c'est un grand déshonneur, tr. «un disinour bras-é.»
●(1915) MMED 98. eur strinkad benag euz dishenor ar gerent. ●(1921) GRSA 249. hep dizinour aveidomp. ●(1941) DIHU 356/214. é redek get jourdoul ar hent er revin, en dizinour hag er marù.