adj.
(1) (en plt de qqc.) Non entamé.
●(1876) TDE.BF 157b. Divoulc'h, adj., tr. «Non entamé, parlant d'un pain, etc.» ●(1878) EKG II 71. Ar varrikenn a ioa divoulc'h.
●(1919) MVRO 9/1b. Breiz en he fez ; Breiz divoulc'h.
►sens fig. Intact.
●(1868) FHB 199/337a. miret divoulc'h al lezenn gristen. ●(1889) ISV 7. Nep ne viro ket ar greden-ze didor ha divoulc'h.
●(1909) BOBL 20 novembre 256/1b. da viret e beadra divoulc'h. ●(1935) BREI 426/3d. mar ne chom ket Bro-Zôz, ar Frans hag an Itali unanet gant o holl galloud divoulc'h ?
(2) plais. (en plt de qqn) Vierge.
●(1732) GReg 764a-b. Pucelle, jeune fille vierge, tr. «(Burlesquement on dit : merc'h divoulc'h.»
●(1876) TDE.BF 157b. Divoulc'h, adj., tr. «il se dit aussi, en style familier d'une fille vierge.»
●(1914) DFBP 265b. pucelle, tr. «Divoulc’h.» ●(1950) ANTK 82. Penaos, te, gwreg ar Fontanella, ar gastaouer gwaller a seurezed, a zo divoulc'h ?