divenn .1

adj. Sans volonté.

●(1941) SAV 19/31. roue divenn ha lezober. ●(1957) BRUD 2/37. Hirvoudi a rae, mantret ha divenn, hag eur pouez ankeniuz a waske he halon. ●(1958) BRUD 3/105. Divenn : Heb youl. ●(1977) LLMM 181/115. Bremañ her c'havan divenn da enebiñ outi.