divec'h .2

[di- .2 + bec’h]

M.

(1) Décharge.

●(1931) VALL 186b. Décharge, tr. «divec'h m.» ●222a. Dispense, tr. «divec'h m.» ●283b. Exemption, tr. «divec'h m.»

(2) Soulagement.

●(1931) VALL 703a. Soulagement, tr. «divec'h m.»