v.
I. V. tr. d.
(1) Dévander.
●(1732) GReg 245a. Débander, relâcher une chose à ressort, un arc, &c., tr. «disvanta. pr. disvantet.»
(2) Donner, assener (un coup).
●(1710) IN I 304. disvanta creoc'h a-se o zaul teod.
●(1910) MAKE 94. disvanta eur vodennad gant an aotrou. ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) «bremaik em eus disvantet unan (un taol) gantañ», «bremaik me 'zisvanto ganit div pe deir etre an daou lagad». ●(1972) SKVT I 121. Disvantet en doa Veig ur viñsad ouzh jod Lili. ●161. disvantañ botezadoù.
(3) Tirer (un projectile).
●(1949) LLMM 14/40. e tisvante saezhennoù lemm.
(4) absol. (pêche) Ferrer.
●(1944) GWAL 163/174. (Ar Gelveneg) P'eo kroget, en em zifret ar pesk, meur a wech : taolioù-penn a ra (ro) : «che ! hennezh a ra melloù taolioù penn !» «Un taol penn a ra, disvant 'ta» (...) Disvantañ = sachañ buan ha start, da lakaat an higenn da gregiñ. ●(1944) GWAL 165/315. (Ar Gelveneg) Disvantiñ a zo ober ur sachadenn drumm, un taol krenn, war al linenn da glaviñ ar pesk : «ma fell dit trap (tapout) pesked e rankez disvanti krennoc'h».
II. V. intr.
(1) Disvantañ kuit : décamper.
●(1868) FHB 170/111b. Ar marc'h (...) o santout n'edot mui krog e penn e gabest, a zisvant kuit ac'hann d'ar gær d'an daou-lam vud.
(2) Éclater (de rire).
●(1868) FHB 180/192a. an oll a zivantaz da c'hoarzin.
●(1967) BRUD 26-27/ 17. hag a zisvantent da c'hoarzin.
III. V. pron. réfl. En em zisvantañ.
(1) Se détendre.
●(1710) IN I 315. gant aon (…) na golle an nerz d'en em zisplega ha d'en em zisvanta cre pa em be izom da denna gant-hi.
(2) Se déchaîner.
●(1877) BSA 138. eun avel diroll en em zisvantas var al lestr e creiz ar mor doun.