disuit

adj. Insensé.

●(1924) LZBt Mezheven 29. skuiz o welet oberou disuit ha mantrus an dud. ●(1931) GWAL 136-137/429. (kornbro Perroz, Treger-Vras) Loeradi (loaradi, moarvat) : lavarout komzou flao ha diskiant (komzou «disûit», e yez ar bobl). ●(1962) BAHE 31/10. gerioù «disuit».