distroñsus

adj.

(1) Attr./Épith. (Place) où on n'est pas secoué.

●(1905) IVLD 16. er plas soupla ha distronsusa. ●264. enn eun train blotoc'h, distronsusoc'h eget ar re all.

(2) Adv. Sans être secoué par les cahots.

●(1905) IVLD 305. hag ez ejot d'ar gar distronsusa ma oe gellet.