v.
I. V. tr. d.
A.
(1) Distroadañ ub. : faire perdre pied à qqn.
●(1732) GReg 721a. Faire perdre pié à quelqu'un, tr. «Distroada ur re.»
●(1838) CGK 35. Eul laër Mari a zistroadas.
●(1977) PBDZ 761. (Douarnenez) distroadiñ, tr. «faire perdre pied à.»
►absol. Avoir le pied qui se dérobe.
●(1964) BAHE 41/64. En he c’hichen avat, petra ’welas he mamm, he merc’hodenn, met ur verc’hodenn ha na oa mui hañval ouzh kalz tra : dre faot he merc’hodenn un tamm evel just oa ramplet Fantig d’an traoñ, distroadet ma oa bet o vezañ ma oa he daouarn a-drek he c’hein.
(2) Démancher (un outil).
●(1732) GReg 262b. Demancher, ôter le manche de quelque instrument, tr. «Distroada. pr. distroadet.»
B. sens fig.
(1) Distroadañ gevier =
●(1925) FHAB Mae 162. rak krog emaer da zistroada o gevier. (...) distroadet gevier zo keit 'zo oc'h ober diazez dindano.
(2) Renverser (un gouvernement, etc.).
●(1935) BREI 421/2b. distroada ar gouarnamant. ●(1977) PBDZ 761. (Douarnenez) distroadiñ, tr. «abattre.»
(3) Supplanter.
●(1958) BAHE 16/9. marc'hadourezhioù eus pevar c'horn ar bed o tont da zistroadañ hor re.
(4) Enlever, supprimer.
●(1958) LLMM 71/427. ha ne oa ket keal en amzerioù-se, da zistroadañ ar « Voie Romaine ».
II. V. intr. (en plt d'un outil) Perdre son manche.
●(18--) SAQ II 143. troadet ho pal, mez distroada 'ra.