distrellañ

v. tr. d. Énerver.

●(1931) VALL 256a. Énerver, tr. «distrella T[régor].»

►[empl. comme subst.] Énervement.

●(1990) STBL 106. Pa sav droug ennañ, un tammig distrellañ hepken, brasañ mallozh a zeu gantañ eo «kaoc'h an diaoul».