v.
I. V. tr. d.
(1) Séparer.
●(1982) TKRH 137. Un abadenn a oa bet, hervez, o tistokañ an hini vihan diouzh he Mamm-Anaig.
(2) Soulever.
●(1869) EGB 119. il est fort au point qu'il soulève un poids de six cent livres, tr. «kén kreñv eo kén a zistog eur poéz a c'hoec'h kant liour.»
(3) Expulser, chasser qqn.
●(1919) BUBR 9/243. hag ar re-ze a oe boutet primm war-adrenv ha distoket diouz ar c'hrenv lec'h.
(4) (au jeu de boules) Chasser.
●(1916) KZVr 168 - 21/05/16. Dic'houenna ar boulou, skei gante da vat, evel pa zistoker a-ziwar-dro ar mestr.
(5) Bezañ distoket diouzh : être loin de.
●(1965) BAHE 43/55. pa vimp muioc'h distoket diouzh an darvoudoù.
(6) Dénicher.
●(1904) DBFV 61. distokein, v. a., tr. «dénicher (un néh, un nid), à Guidel.» ●(1934) BRUS 56. Dénicher, tr. «distokein.»
(7) Rembarrer.
●(1913) ARVG Eost 189. Nag a dud, bugale, a gôze evelse, 'vit o zu o-unan, tud traitour hag eo mad distokan ane.
II. V. intr. Partir, démarrer.
●(1914) LZBt Du 16. An train a distok gorrek. ●(1919) BUBR 8/209. Distoka ac'han eo a zo d'ober. ●(1935) BREI 389/2d. prest da zon dal ma tistoko ar c'harr. ●(1935) BREI 394/3a. Dal m'eo distoket ar c'harr-tan. ●(1967) BAHE 51/17. Pep tra da aozañ a-benn distokañ. ●(1970) BHAF 234. Poent braz distoka.