f. –où
I. Déconvenue, déception.
●(1919) BUBR 2/43. mar gellomp o devo eun distokaden, unan hag a bego ouz o genou !... ●(1944) VKST Ebrel 123. Sot a-walc'h eo bet Yann da gonta d'an holl e zistokadenn. ●(1954) VAZA 70. Met pebezh distokadenn pa glevis digant re all he menoz gwirion. ●(1955) VBRU 142. e c'hoarvezas gantañ an dipitusañ distokadenn. ●(1974) TDBP III 205. Me lavar deoc’h, me am-oa bet un distokadenn !, tr. « je vous l’assure, j’avais été rembarré (vertement) ! »
II. Pakañ un distokadenn : avoir une déconvenue, être déçu.
●(1931) VALL 186. Il a eu une déception, tr. F. Vallée «pakañ un distokadenn.» ●(1962) EGRH I 65. coup dur, non prévu, tr. « pakañ un distokadenn. »