adj.
(1) Propre, pur.
●(1854) MMM 24. Mari ebquen a chom didach a disclabes. ●(1876) TDE.BF 150b. Distlabez, adj., tr. «Sans ordure, sans saletés, propre.» ●(18--) SAQ I 20. goad pur, dinam, disklabez.
●(1901) FHAB Meurzh 236. Ni a ell ober hirio an henchou-ze distrounssoc'h ha disclabessoc'h egetho. ●(1909) BROU 227. (Eusa) Propre, tr. «Distlábez Souvent on dit : Disklabez.» ●(1911) BUAZperrot 406. derc'hel distlabez saë wenn e vadiziant. ●(1927) KANNgwital 300/98. eun ene ha n'eo ket disklabez-kaer.
►sens fig.
●(1909) FHAB Gwengolo 271. ne oa ket eur vro all er bed hag a vije chomet (...) ken disklabez ar c'hiziou enni. ●(1962) EGRH I 65. distlabez a., tr. « en ordre. »
(2) Bezañ distlabez a, diouzh : être net de.
●(1900) MSJO 9. disclabes va c'horf dious ar pec'hed. ●(1915) MMED 45. disklabez diouz ar pec'hed orijinel. ●(1920) AMJV 19. o velet e oa choumet he barresioniz disklabez diouz eur c'hals torfejou. ●(1928) BFSA 151. distlabez a bep pec'hed.