disrannañ / disrannv.
(1) V. tr. d. Séparer.
●(1931) VALL 686b. Séparer, tr. «disranna.»
►absol.
●(1925) FHAB Mae 163. n'eus nemeti hag a oar disrann.
(2) V. pron. réfl. En em zisrannañ : se séparer.
●(1924) FHAB Du 402. nemet ar re-man, eur wech tremenet ar reuz, en em zisrann adarre.