v. tr. d.
I.
(1) Déplanter.
●(1499) Ca 63b. Displantaff. g. esrachier.
●(1659) SCger 9a. arracher, tr. «displanta.» ●42b. deplanter, tr. «displanta.» ●(1732) GReg 268b. Deplanter, tr. «Displanta. pr. displantet.»
●(1904) DBFV 47b. displantein, v. a., tr. «déplanter.» ●(1912) BUAZpermoal 926. Tapout eur rozennig spern-gwenn ; / Monet a ra evit he displantan. ●(1914) DFBP 88b. deplanter, tr. «Displanta.» ●(1977) PBDZ 767. (Douarnenez) displantiñ, tr. «déplanter.»
(2) Plantañ-displantañ : planter sans arrêt.
●(1977) PBDZ 782. (Douarnenez) plantiñ-displantiñ, tr. «pour décrire le travail de quelqu'un qui ne cesse de transplanter des fleurs, des arbres, etc.»
(3) par anal. Déterrer.
●(1869) FHB 247/301b. Hen em lakaat a reont da zisplanta ar vein.
(4) par ext. Arracher.
●(1824) BAM 304. ez ê ret displanta al lagad, troc'ha an dorn hac an troad.
●(1906) CDFi octobre. Hag heñ displanta peder blevenn eus e benn. (d'après KBSA 127).
II. sens fig.
(1) Dire.
●(c.1894) IJB.ms II 25. ar zervicherezet pere n'oa an ear da veza merc'het o tisplanta nondeou leuc'hachou a bep seurt.
●(1936) TKAL I 82. abalamour d'ar c'harradou gevier am eus displantet d'ezañ. ●93. Gevier disparoc'h am eus displantet meur a wech. ●(1944) ATST 8. Alanig al Louarn n'en doa ket e bar da livañ gevier fin, ha Job ar Bleiz da zisplantañ gevier gros.
(2) Retirer.
●(1877) EKG I 156. displanta ar relijion euz a galoun an dud. ●245. c'hoant da zisplanta ar relijon euz a galoun an oll.