adj., m., adv. & prép.
I. Adj. Suspendu, pendant.
●(1659) SCger 144a. dispill, tr. «qui est suspendu.» ●(1732) GReg 899a. Suspendu uë, pendant, tr. «dispilh.»
II. M. Chom ouzh an dispilh : rester en plan.
●(1877) FHB (3e série) 8/63b. Ar gonferanz a dlie an aotrou de Cissey da re (...) a zo chommet oc'h an dispill.
III. Adv.
(1) En suspension.
●(1659) SCger 90a-b. demeurer en pendant, tr. «chom a dispill.» ●(c.1718) CHal.ms iii. demeurer en pendant, tr. «chomm' é croug, e scourr', in pign', a zispill'.» ●(1732) GReg 709b. Pendre, suspendre, tr. «Lacqaat a zispilh.» ●899a. Suspendu uë, pendant, tr. «a zispilh.»
●(1847) BDJ 59. oc'h ar gorden en hem zao a zispil. ●(1866) FHB 56/29b. e vele a zispil, aman ar mirri, aount ar filc'hier.
(2) sens fig. Suspendu aux lèvres de qqn.
●(1904) ARPA 244. ar bobl holl a ioa a zispill evit he zilaou.
IV. Loc. prép.
(1) A-zispilh ouzh : suspendu à.
●(1847) MDM 267. pehini a zo a zispill oud ar c'hoabr arneved. ●(1866) HSH 68. a zispil eus a ur vezen. ●(1870) FHB 267/42b. a zispill oc'h ar reier.
►sens fig. Suspendu aux lèvres de qqn.
●(1868) FHB 156/410b. Tri c'hart heur e ouemp a zispill ouz muzellou ar prezeguer.
(2) A-zispilh a-zioc'h : suspendu au dessus de.
●(18--) SAQ I 277. hag a zispill a zioc'h an ifern.