v. tr. d.
I. (en plt d'argent, etc.)
(1) Dépenser.
●(1499) Ca 65a. Disping. g. despendre. ●(1612) Cnf 34b. Negun n'a eo obliget da despign è holl stat, eguit saueteiff buhez an paour, mar deo brassoch domaig deo dispign è holl stat, eguit n'an deo an maru ves an paour.
●(1659) SCger 39a. dependre du bien, tr. «dispign madou.» ●42b. dependre, tr. «dispign.» ●(c.1680) NG 912. e tespign hou ol vat. ●(1732) GReg 268a. Depenser, emploïer son bien, tr. «Dispign. dispigna. dispignout. ppr. dispignet.»
●(1849) LLB 81. dré zispeign argand.
●(1907) AVKA 63. hec'h oll stun he devoa evelse dispignet. ●(1909) KTLR 143. Dastum a garie, mez gina 'rea pa ranke dispign eur guennek. ●(1928) BFSA 18. Arc'hant a c'houneze aes a-walc'h, hag o dispign a rae aesoc'h c'hoaz.
►absol.
●(1917) LILH 1 a C'hwevrer. kement-sé en des me hustumet de zispign get mol.
(2) Dispign gant ub. : dépenser pour qqn, à son profit.
●(1911) SKRS II 137. Ha n'e ket arc'hant hebken ho deuz dispignet ganeoc'h. Nag a boan ho deuz kemeret !
(3) Dispign e : dépenser en.
●(1847) MDM 55. hag e tispignont ho arc'hand en dibaucherez. ●(1870) FHB 294/259a. Ar pez a ell an dispac'herien-ze da scrabat, a zispignont e lonkerez. ●(1889) ISV 385. dispignet en dizurs gant he aclepoted.
(4) Dispign e-kerz ub. : consacrer à qqn.
●(1884) BUR I 4. Arc'hant al levrio-man a vo oll dispignet en kerz ar vugale galvet gand Doue d'ar velegiac'h (sic) hep kaout pe-a-dra d'ober ho studi.
(5) Dispign war-dro =
●(1908) FHAB Meurzh 95. ma c'houlenn unan euz an daou bried an divors, eo great dioc'h-tu an taol, eb mont da c'hrac'hi ha da zispign arc'hant vardro ar justis.
II. (en plt de santé, de forces, etc.) Dépenser.
●(1866) FHB 55/23b. cals a zispign ho iec'hed.