v.
(1) V. tr. d. Tranquilliser.
●(1838) OVD 194. eit dissorbein me sperèd ag en anné ordinær ag er vuhé. ●(1855) BDE 6. dissorbein er spered.
●(1922) EOVD 197. eit disorbein me spered ag en trebilleu ag er vué.
(2) V. intr. Se réveiller.
●(1792) CAg 172. O hui, m'Apostolet fidele ! / Dissorbet : men gloés ë zou garhuë.
●(1829) CNG 4. inou é tissorbe ag en huné calet ag er pehet.
●(1904) DBFV 59b. disorbein, v. n., tr. «se remettre, s'éveiller (d'un songe trompeur), se désabuser.»