f. –où
(1) Doute.
●(18--) SAQ II 210. Ar re ma 'c'helfe kaout eun diskreden, eun douetanz benag. ●360. kaout diskreden.
●(1907) AVKA 331. Rebech a reas d'he ho diskreden.
(2) spécial. (religion) Incrédulité, incroyance.
●(1732) GReg 525a. Incrédulité, tr. «discredenn.»
●(1846) DGG 433. an discreden, an avi, an aheurtamant hac an obstination da chom er pec'het. ●(1857) HTB 41. tud impi, tud a ziskreden o attaki ar relijion.
●(1926) FHAB C'hwevrer 50. eun enebiez peurbadus, diremed, a zo bet, a zo hag a vo da viken etre ar Gredenn hag an Diskredenn.