adj.
(1) Attr./Épith. Sans scrupule.
●(1847) BDJ 52-53. Paotred diramail ha paotred diskorpul. ●(1893) IAI 37. sulvuy ma vezet divergount ha diskorpul, sulvuy e fougaset. ●(18--) SAQ II 135. Dreizhan he unan ez eo diskorpul.
●(1902) TMJG 344. n'ê ket pôtred discurpul a vank en dro da Bleuveur ha da Drébeurden. ●(1907) BOBL 19 octobre 160/2c. paotred diskurpuill. ●(1908) FHAB Mae 139. Ar ganfarted diskurpul ha divergont-se.
(2) Adv. Sans scrupule.
●(1905) KANngalon Ebrel 378. enn eur vreza diskrupul he veuiou a vanac'h.