v. intr.
(1) Décamper, lever le camp.
●(1732) GReg 248b. Decamper, tr. «Discampa. pr. discampet. Van[netois] discampeiñ.»
●(1904) DBFV 51a. diskanpein, v. n., tr. «décamper.» ●(1914) DFBP 78a. décamper, tr. «Diskampa.»
(2) Décamper, s'enfuir rapidement.
●(1834) SIM 154. greomp ur yalc'hadic ha discampomp. ●(1838) CGK 14. histrogel, prim discampet. ●(1838-1866) PRO.tj 175. Alan finô / Zo discampet ! ●(1867) FHB 149/358a. o tiscampa pe o tiskuez ho fri. ●(1868) FHB 203/374a. hag a ziscampaz ac'hano ep dale pell. ●(1874) FHB 471/16a. kerkent an azen a zao he ziscouarn hir, hag a ziscamp ac'hano.