diskaloniñ v.
(1) V. tr. d. Décourager.
●(1844) LZBg 2l blezad-1añ lodenn 84. hemb guellein gobér eun dehai nag ou discalonein.
●(1904) DBFV 58a. diskalonein, v. a., tr. «décourager.»
(2) V. pron. réfl. En em ziskaloniñ : se décourager.
●(1844) LZBg 2l blezad-1añ lodenn 77. ni a hum ziscalonehé casi.