diskalon

adj. Sans cœur, sans courage.

●(1854) PSA II 54. ur hrechén discalon-caër, péhani e blég é armage ér momand ag er hombat. ●(1887) LZBg 45^et blezad-3^e lodenn 162. Raz Aloula (...) e chomas discalon caër.

●(1908) PIGO II 31. Setu on diskalon kaer hirie.