adj. & m.
(1) Adj. Sans coiffure.
●(1838) CGK 13. En he c'havis divouchouër, discabel, a dierc'hen. ●(1877) EKG I 131. ar persoun intru var an hent braz, enn he roched, diarc'henn ha diskabell. ●(1878) EKG II 94. diskabell, fuillet e vleo, skerj he zaoulagad ha divoutoun he zillad.
●(1904) DBFV 51a. diskabel, adj., tr. «sans coiffure, décoiffé, échevelé, tête nue.» ●(1906) HPSA 36. marteloded a gorv-roched, diskabel ha diarhen. ●(1928) FHAB Mezheven 219. Amzere eo gwelet merc'hed yaouank o vont diskabell.
(2) M. Ur gwall ziskabell : un mauvais coup.
●(1929) FHAB Mezheven 228. Eun dervez, unan eus listri ar marc'hadour lien a gouezas etre krabanou eun toullad laeron-vor ; eur gwall ziskabell e voe an taol-ze evit Yann Derrien. ●(1934) FHAB 271. Sonjet em eus e plijfe da lennerien «Feiz ha Breiz» kaout aman eur ger bennak diwar-benn ar strafuilh, an diskabell a daolas kelou ar brezel, e kreiz hor maeziou. ●(1935) FHAB Ebrel 146. Eur gwall ziskabell evit Kastell-Paol, eo maro an Aotrou de Guebriant.