disiañsiñ

v. tr. d. Déliter, poser en délit.

●(1744) L'Arm 433a. Déliter, tr. «Dissiancein ur mein ; Lacad ur mein ar é cid.»

●(1904) DBFV 58a. disiansein, v. a., tr. «déliter (une pierre), l'A.).»