disheoliek / disheolek adj. Ombragé.
●(1732) GReg 673a. Ombrageux, euse, lieux ombrageux, tr. «Dishéaulyecq. leac'h dishéauliecq.»
●(1876) TDE.BF 141b. Disheoliek, adj., tr. «Ombragé »
●(1904) DBFV 49a. dichaulek, dishiaulek, adj., tr. «ombragé.» ●(1934) BRUS 148. Ombragé, tr. «dishéolek.»