adj.
I. (en plt de qqn)
(1) Impie.
●(1838) CGK 34. Eur bagad laëron dissacret. ●(1877) EKG I 5. eun den dizakret bennag. ●8. tud dizakret avoualac'h. ●(1878) EKG II 46. tud fallakr ha dizakret. ●(1880) SAB 88. ar bobl dizantel, digalon ha dizacred.
●(1909) FHAB Gwengolo 285. Strolladou tud disakret a redaz kear epad meur a zervez.
(2) Qui ne manque pas d'aplomb.
●(1977) PBDZ 772. (Douarnenez) disakre disakret, tr. «qui n'a pas froid aux yeux.» ●805. merc'hed disakret, tr. «des filles dessallées, qui ne manquent pas d'aplomb.»
II. (en plt de qqc.)
(1) =
●(1878) EKG II 65. traou diskiant, disleal ha dizakret.
●(1907) FHAB Genver/C'hwevrer 16. rei ho hano mad da dorfejou ken dissakret. ●(1908) FHAB Even 179. al lezennou disleal ha dissakred.
(2) Profané.
●(1872) ROU 97a. Profané, tr. «Dizacred.»