direudañ / direudiñ

v.

(1) V. tr. d. Déroidir.

●(1904) DBFV 56b. diredein, v. a., tr. «déroidir.»

(2) V. intr. Cesser d'être raide.

●(1924) BUBR 48/1157. Korf ar plac'h a oa en e gichen a zireudas tamm-ha-tamm. ●(1976) LLMM 176/203. me a raio dezhi [d'am gar] direudañ.