m. –où Dépravation.
●(1659) SCger 42a. desordre, tr. «direizamant.» ●55a. extravagance, tr. «direizamant.» ●143a. direizamant, tr. «dereglement.» ●(1732) GReg 214b. Corruption des mœurs, tr. «Direizamand a vuhez.» ●270a. Depravation, dereglement du goût, des mœurs, ou de la doctrine, tr. «Direizamand.»
●(1824) BAM 73. ar sourcen eus an oll direisamanchou a veler en tyeguesou. ●(1846) BAZ 319. ar penn caos eus a zireizamant an dud a arme. ●(1847) MDM 22. tamall kals direizamand kear.