adj.
(1) Désappointant.
●(1909) FHAB Mezheven 182. ne zeblant ket beza gwall gontroliet gant flemmadennou dipitus an Doktor. ●(1957) AMAH 100. Dipitus e kavemp evelato selloù a-dreuz ha brizh-c’hoarzh ar re a ranke hon daremprediñ.
(2) Komz dipitus : invective.
●(1633) Nom 9b. Inuectiua : inuective : coumps depitus.
(3) Malveillant.
●(1838) CGK 4. Clevet prepoziou dipitus.